elke dag
stoot hij zijn hoofd tegen het glas
ik open en kijk hem na als hij wegvliegt
waar gaat hij zo haastig
als hij morgen weer bij mij zit?
en die Chinese bruid daar beneden
omringd door de camera's
kijk hoe mooi ze glimlacht
de bruid is al meegenomen
zet jij maar de koffie
ik zal een taartje
bij de bakker op de hoek halen
Friday, October 27, 2006
voor de moeders in Libanon
aan Ahmad Shamlou en zijn "in deze doodlopende straat"
hoe kan ik met een open wond dichten?
mijn handen zijn door het puin in Qana bedolven
hoe kan ik met een afgesneden keel zingen?
in welke vreemde tijd leven we mijn allerliefste?
ze hakken de glimlach op de lippen
liederen op de monden
mijn borsten zijn vol melk
geef mijn baby terug
in het voorbijgaan van de rakketten ween ik
in het gebroken vensterraam
dat een oud kader maakt
met de verbrande wolken
de hel is uit de concentratiekampen losgebroken
in welke helse afgrond leven we mijn allerliefste?
de grote satan zit
triomfantelijk en dronken
aan het banket van onze rouw
God moeten wij in de achtertuin begraven
geef mijn glimlach terug
geef mijn liederen terug
geef mijn pen terug
geef mijn woorden terug
mother fukker
geef mijn baby terug
Rotterdam 2 augustus 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)
